X teorisine göre yöneticiler çalışanlarına karşı otoriter bir tavır takınmalıdır. Emir verir, iş sürecine kontrol eder, gerektiğinde bağırır ve cezalandırabilir. Çünkü X çalışanlar çalışmayı sevmez, motivasyonları eksiktir, sorumluluk almaktan kaçınırlar.
Bu özelliklerinden dolayı kontrol edilmeli, denetlenmelidirler. Motivasyon kazandırmak için ödüllendirilmelidir.
Y teorisinde ise yöneticiler çalışanlarına karşı iyimser ve katılımcıdır. Onlarla ortak çalışmaya dayalı güven temelli bir ilişki kurarlar. Çünkü Y çalışanlar işlerine hırs ve tutkuyla bağlıdır. Sorumluluk almaktan kaçınmazlar, aksine daha fazla sorumluluk alarak kendilerini geliştirirler. Self motivelerdir, yaratıcıdırlar.
Yöneticiler takım ruhunun hakim olduğu, katılımcı ortamlar oluşturmalıdır. Çalışanlara mücadeleci görevler vermelidir.
Şunu açıklamakta fayda var; Mc Gregor X-Y teorisinde çalışanları sınıflandırmaktan ziyade bu çalışanlara karşı yönetim tarzını anlatmıştır. İlk giriş cümlesinde belirttiğim gibi.
Peki işyerinde durum nedir?
Bir çok yönetici daha çok iki yönetim tarzının karışımını kullanıyor. İki yönetim tarzı da çalışanları motive etse de hangisinin daha başarılı olacağı organizasyonun amaçlarına ve çalışanların istek ve arzularına bağlıdır.
Aslına bakarsanız çalışanlardan maksimum verim almak için yöneticiler, çalışanlarına karşı sevgilisi-eşi-çocuğu gibi davranmalıdır. Dinleyen, Anlayan... bildikleriniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder